Het verhaal / De Rockopera
Jezus Christus heeft al twintig eeuwen lang niet ingeboet aan actualiteit. Het verhaal van Christus fascineert, inspireert en geeft aanleiding tot talrijke individuele interpretaties. Schrijvers, componisten en beeldende kunstenaars hebben de zoon van God op de meest uiteenlopende manieren geportretteerd.
De rockopera Jesus Christ Superstar is in eerste instantie door Tim Rice en Andrew Lloyd Webber uitgebracht als muziekalbum. De hoes van het veelbesproken album wordt gesierd door twaalf totaal verschillende afbeeldingen van Jezus Christus. De portretten zijn gemaakt door beroemde oude meesters, die allemaal hun eigen blik tonen. Daarmee geven auteurs Rice en Webber aan dat ook zij slechts proberen om dit onuitputtelijke thema opnieuw te interpreteren. Dat dit album zou leiden tot diverse musicals en een verfilming daar konden zij destijds slechts van dromen.
Jesus Christ Superstar is geïnspireerd op het Bijbelse verhaal, maar kent grote verschillen met de Christelijke interpretatie. Het meest bijzondere aan Jesus Christ Superstar is de invalshoek die Rice en Lloyd Webber hebben gekozen. Het draait immers niet om Jezus Christus, maar om Judas Iscariot. Rice toont de goede intenties van Judas; ook als hij Jezus tegenspreekt en bekritiseert bedoelt hij het goed. Judas is in zijn versie de sterkere en intelligentere, terwijl Jezus eerder zwak en emotioneel overkomt. Het maakt hem minder goddelijk en veel menselijker dan in het Bijbelse verhaal.
Maria Magdalena krijgt in Jesus Christ Superstar eveneens een status die afwijkt van de Bijbelse versie. Ze houdt van Jezus, al kan zij dit niet openlijk toegeven.
Tijdens het Laatste Avondmaal voorspelt Jezus zijn noodlot en wijst hij Judas aan als verrader. Judas is intelligent en voorvoelt wat er staat te gebeuren. Hij beseft dat hij Jezus eigenlijk een – weliswaar bloedige – dienst bewijst met zijn verraad. Het bestempelt Judas immers tot verrader en stelt Jezus in staat om zijn goddelijke beschikking te volbrengen.
Lloyd Webber en Rice laten Jezus zijn twijfels en vragen tot God richten. Jezus kent zijn noodlot, maar vraagt zich in kwellende onzekerheid af wat de zin is van de zware opgave.
Ook Judas is niet meer tegen de situatie opgewassen. Uiteindelijk gaat Judas aan de gespletenheid van zijn situatie te gronde.
Met Jesus Christ Superstar heeft Tim Rice de Christuslegende op geheel eigen wijze neergezet.Maar niet alleen zijn script is ijzersterk. Ook Andrew Lloyd Webber heeft met zijn muzikale aandeel een formidabele bijdrage geleverd aan het succes. Keer op keer weet hij precies de juiste snaar te raken. De verscheidenheid aan muzikale bouwstenen die hij gebruikt is dan ook groot. In de muziek van Jesus Chris Superstar vormen symfonische partijen een combinatie met blues-, folk-, en gospelpassages, terwijl misgezangen worden versterkt door elektronische geluidseffecten. Deze akoestische mengeling loopt parallel met het libretto, waarin heden en verleden met elkaar verweven zijn. Dankzij het gebruik van een groot orkest, bewerkt tot een extravagante akoestisch mix, kan men met recht van een rockopera spreken.
Samen zijn Tim Rice en Andrew Lloyd Webber erin geslaagd een muzikaal meesterwerk te creëren. Zonder dat zij zich er toentertijd bewust van waren, hebben ze met Jesus Christ Superstar een van de belangrijkste muziek-dramatische werken van de twintigste eeuw geschapen.
